[229] -33- الصدوق: روي سعد بن عبدالله، عن موسي بن الحسن، عن أبي علي أحمد بن محمد بن مطهر، قال: كتبت إلي أبي محمد عليه السلام: أني دفعت إلي ستة أنفس مائة دينار و خمسين دينارا ليحجوا بها، فرجعوا و لم يشخص بعضهم، و أتاني بعض فذكر أنه قد أنفق بعض الدنانير و بقيت بقية، و أنه يرد علي ما بقي، و أني قد رمت مطالبة من لم يأتني بما دفعت اليه؟

فكتب عليه السلام: لا تعرض لمن لم يأتك، و لا تأخذ ممن أتاك شيئا مما يأتيك به، و الأجر قد وقع علي الله عزوجل. [1] .

[229] -33- صدوق با سند خود از ابوعلي احمد بن محمد بن مطهر نقل مي كند:

به امام حسن عسكري عليه السلام نامه نوشتم كه من به شش نفر 150 دينار پرداخته ام كه با آن حج بگزارند. اينك برگشته اند و بعضي پيدايشان نيست. بعضي از آنان نزد من آمده و گفته اند كه بخشي از دينارها را خرج كرده اند و مقداري مانده است و خواسته اند آن بقيه را به من برگردانند. من نيز تصميم گرفته ام از آن كه آنچه را داده ام برنگردانده، مطالبه كنم.

حضرت چنين نوشت: آن كه چيزي پيش تو نياورده، از وي مطالبه مكن و از آن هم كه چيزي از آن را پيش تو آورده است مگير. اجر و پاداش بر عهده ي خداوند متعال قرار گرفته است.