در تمام روايات و كتب تاريخي نام شريف آن حضرت «حسن» نقل شده است، در بعضي از روايات وارده در مورد امام زمان عليه السلام چنين نقل شده: «اسمه اسمي و اسم ابيه اسم ابي»، و بنابر آن، عده اي نام آن حضرت را حسن و عبدالله ذكر كرده اند. [1] .

اما آنچه مشهور بين شيعه و اهل سنت است و از پيامبر نقل گرديده جمله ي: «اسمه اسمي» مي باشد و اثري از «اسم ابيه اسم ابي» وجود ندارد.



[ صفحه 11]



گنجي شافعي در البيان [2] بعد از نقل روايات وارده گويد: «اسم ابيه اسم ابي» زائد است و در احاديث زياده گرديده، و محتمل است كه در اصل: «اسم ابيه اسم ابني» باشد يعني حسن، و پدر مهدي عليه السلام نامش حسن است، و اين جمع بين روايات است - تا آنجا كه مي گويد: - اما اين زياده نزد دانايان اعتباري ندارد با توجه به آنكه تمام روات برخلاف آن را ذكر كرده اند.

در كتب رجال و روايات، القاب مختلفي براي آن حضرت نقل گرديده است كه از جمله ي آنها مي توان اين موارد را برشمرد: عسكري، زكي، امين، صادق، خالص، فقيه، رجل، عالم، كه مشهورترين آنها عسكري و زكي مي باشد.