روايت شده: يكي از دوستان امام به ايشان نامه نوشت در مورد فرزندش كه بيماري ريح صبيان گرفته بود، امام نوشت: در پوستي اين را بنويس و بر او آويزان نما:

به نام خداي برتر و بزرگوار، بردبار و بخشنده، آن ديرينه اي كه زوال ندارد، پناه مي برم به عزت خداي زنده اي كه نمي ميرد، از شر هر زنده اي كه مي ميرد.