از ديدگاه امام يازدهم هر كس كه بنام شيعه خوانده شود ولي اوصاف و ويژگيهاي يك شيعه حقيقي و واقعي را دارا نباشد، شيعه شمرده نمي شود. شيعه واقعي كساني هستند كه همچون رهبران ديني خويش در نهضت خدمت رساني به مردم و برادران ديني خويش فعال و كوشا باشند و به دستورات و نواهي الهي پاي بند باشند چنان كه حضرت عسكري در كلام زيبا و دلنشين خود درباره تعريف شيعه مي فرمايد: «شيعة علي هم الذين يؤثرون اخوانهم علي انفسهم و لو كان بهم خصاصة و هم الذين لايراهم الله حيث نهاهم و لا يفقدهم حيث امرهم، و شيعة علي هم الذين يقتدون بعلي في اكرام اخوانهم المؤمنين [1] ; پيروان و شيعيان علي (عليه السلام) كساني هستند كه برادران (ديني) خود را بر خويش مقدم مي دارند گرچه خودشان نيازمند باشند و شيعيان علي (عليه السلام) كساني هستند كه از آنچه خداوند نهي كرده دوري مي كنند و به آنچه امر نموده عمل مي كنند و آنان در تكريم و احترام برادران مؤمن خود به علي (عليه السلام) اقتدا مي نمايند و در جاي ديگر درباره نشانه هاي شيعيان فرمود: «علامات المؤمنين خمس صلاة الاحدي و الخمسين و زيارة الاربعين و التختم في اليمين و تعفير الجبين و الجهر ببسم الله الرحمن الرحيم [2] ، نشانه هاي مؤمنان (شيعيان) پنچ چيز است: خواندن پنجاه و يك ركعت نماز در هر روز (17 ركعت واجب و 34 ركعت نافله) زيارت اربعين امام حسين (عليه السلام) داشتن انگشتر در دست راست، و ساييدن پيشاني به خاك و بلند خواندن بسم الله الرحمن الرحيم (در نمازها).