بازگشت

منزلت و پيشوايي قرآن در زندگي


قرآن در آيات فراواني به بيان منزلت رفيع و شأن والاي خويش پرداخته است تا هيچ كس حجتي در رويگرداني از قرآن نداشته باشد و كسي هم كه به قرآن روي مي آورد، با معرفت و بينش در وادي آن گام نهد. اهل بيت (ع) كه عارف به حقيقت قرآن هستند، همپاي آن، اين منزلت و فضيلت را به خوبي تبيين كرده اند. اينك نمونه اي از سخنان امام حسن مجتبي (ع) در اين خصوص ذكر مي شود:

اربلي از امام حسن (ع) نقل مي كند كه فرمود: در اين قرآن، چراغ هاي نور و شفاي سينه هاست. پس بايد سالك، در نور آن سلوك كند و با اين ويژگي، دل خود را لگام زند؛ زيرا اين انديشيدن (و از نور قرآن بهره بردن) حيات دل بيناست؛ همان سان كه آدمي در تاريكي ها، با (تابش) نور، روشنايي مي گيرد. [1] .

ديلمي مي گويد: امام حسن (ع) فرمود: در دنيا جز اين قرآن، چيزي باقي نمانده است. پس آن را امام خود قرار دهيد تا شما را به هدايت (فطرتتان) راهنمايي كند. سزاوارترين مردم به قرآن، كسي است كه به آن عمل مي كند؛ هر چند آن را حفظ نكرده باشد و دورترين مردم از قرآن، كسي است كه به آن عمل نمي كند؛ هر چند آن را بخواند. [2] .

در اين حديث، مقصود امام حسن (ع) اين است كه قرآن كريم را امام خويش در سيره عملي و زندگاني قرار دهيد و بر اساس آن عمل كنيد.


پاورقي

[1] كشف الغمة، ج1، ص573؛ بحارالانوار، ج78، ص112 و ج92، ص32.

[2] إرشاد القلوب ديلمي، ص79.