در كتاب «الصراط المستقيم» آمده است:

احمد بن هارون گويد: من خدمت امام هادي عليه السلام بودم، حضرت از اسب فرود آمد تا چيزي بنويسد. در اين هنگام اسب سه بار شيحه كشيد.

امام هادي عليه السلام به زبان فارسي به او فرمود: برو فلان جا، بول و غايط نموده و برگرد. اسب چنين نمود. من شاهد اين صحنه بودم، شيطان در دلم وسوسه نمود و اين امر را بزرگ شمردم.

در اين حال امام هادي عليه السلام رو به من كرد و فرمود: اين امر را بزرگ نشمار، چرا كه خداوند براي آل محمد عليهم السلام بزرگ تر از آنچه به حضرت داوود و سليلمان عليهماالسلام داده، عنايت فرموده است. [1] .