بازگشت

دعا براي بيمار در حرم امام حسين


امام هادي عليه السلام در سامرا بيمار شدند، به ابوهاشم جعفري فرمود: كسي را به كربلا بفرست تا در حرم مقدس امام حسين عليه السلام براي سلامتي من دعا كند.

علي بن هلال چون اين سخن را شنيد، گفت: از حائر و حرم حسيني چه مي خواهند در حالي كه خودشان امام هستند؟

ابوهاشم كه نتوانسته بود پاسخ وي را دهد، مطلب و گفته ي وي را براي امام هادي عليه السلام نقل كرد.

حضرتش فرمود: آيا به او نگفتي كه پيامبر خدا صلي الله عليه و اله خانه ي خدا را طواف مي كرد و حجرالاسود را مي بوسيد، در حالي كه حرمت پيامبر و مؤمن از حرمت خانه ي خدا بيشتر است. و خداوند پيامبر صلي الله عليه و اله را امر فرموده: در عرفات وقوف نمايد، زيرا خداوند متعال دوست دارد در مكان ها و مواضع مخصوصي وي را ياد كنند و من علاقمندم در جايي كه خداوند دوست دارد در آنجا دعا شود، مرا دعا كنند.

شايد منظور اين است كه در موضوعات تكويني و امور عادي كارها بايد بر اساس عادي و اسباب و عوامل طبيعي آنها جريان يابد و هيچ كس را چاره اي جز اين نيست و ائمه ي هدي عليهم السلام نيز اگر چه آن گونه كه خداوند به آنان قدرت داده است،



[ صفحه 51]



مي توانستند به طور دلخواه در امور تصرف نمايند، ولي آنان كه هميشه پيشواي امت در امور ديني و دنيا هستند، به همين صورت رفتار مي كردند و مردم نيز به آنان تأسي و بر اساس برنامه هاي آنان حركت مي كردند و با راهنمايي هاي آنها پندارهاي باطل آنان زدوده مي شد.

اميرمؤمنان علي عليه السلام هم نيز در انتخاب حضرت ام البنين عليهاالسلام همين گونه عمل كردند. البته از فرمايش ايشان به حضرت عقيل معلوم مي شود كه با وي مشورت نكرد، بلكه از او خواست تا با توجه به آشنايي او به انساب و آگاهي وي نسبت به خاندان هاي محترم عرب، بانويي شايسته از شجاع زادگان را برايشان خواستگاري كنند.