از محمد بن عباس نقل شده كه گفت: ما چند نفر كنار هم در مورد مقامات علمي و گزارش هاي غيبي امام حسن عسكري عليه السلام صحبت مي كرديم، يكي از ناصبي ها كه از دشمنان سرسخت خاندان رسالت بود، گفتار ما را به مسخره گرفت و گفت: من بدون مركب و رنگ مداد نوشته اي را براي آن حضرت مي نويسم، اگر او پاسخ مسائل من در آن نوشته را داد، حقانيت او را مي پذيرم و گرنه بر عقيده ي خود باقي مي مانم.

او مسائل خود را روي برگه اي نوشت، ما نيز مسائل خود را در نامه هايي نوشتيم و به محضر آن حضرت روانه كرديم.

امام حسن عسكري عليه السلام پاسخ مسائل همه ي ما را در جواب نامه اش داد و در برگه ي مربوط به ناصبي، علاوه بر پاسخ به مسائل او، نام او و نام پدر او را نوشته بود.

وقتي كه آن فرد ناصبي، جواب نامه اش را ديد، از تعجب حيرت زده شد، به طوري كه از هوش رفت و پس از به هوش آمدن، حقانيت مقام امامت و علم و كمال عالي آن حضرت را تصديق نمود و جزو شيعيان او گرديد. [1] .