در كتاب «غيبت» شيخ طوسي رحمه الله آمده است:

ابي سهل اسماعيل بن علي نوبختي گويد: خدمت امام حسن عسكري عليه السلام مشرف شدم. حضرتش در اثر سم جفا بستري شده بود. آن بزرگوار به «عقيد» خادم خود - كه امام هادي عليه السلام را خدمت نموده و حضرت امام حسن عسكري عليه السلام را پروريده بود - امر نمود تا آب مصطكي بجوشاند.

صقيل، مادر حضرت حجت عليه السلام آن آب را براي امام آورد و كاسه را به دست آن حضرت داد. خواست بياشامد، دست مباركش لرزيد و كاسه به دندان هاي ثناياي نازنينش خورد و كاسه را بر زمين نهاد و به عقيد فرمود: وارد اين اتاق شو، كودكي در حال سجده است او را نزد من بياور.

عقيد گفت: داخل شدم، ديدم كودكي سر به سجده نهاده و انگشت سبابه را به سوي آسمان بلند كرده است، بر آن حضرت سلام كردم به من جواب داد، چون نماز را تمام كرد، عرض كردم: مولاي من، شما را مي خواند.

گويد: مادرش صقيل آمد و دستش را گرفت و نزد پدرش امام حسن عسكري عليه السلام آورد.

ابوسهل گويد: چون آن كودك به خدمت پدر بزرگوار رسيد سلام كرد. نگاه كردم بر او و ديدم رنگ مبارك روشني دارد كه از نور مي درخشد و موي سرش به هم پيچيده و مجعد و ما بين دندان هايش گشاده است.

همين كه نظر حضرت امام حسن عسكري عليه السلام بر آن بزرگوار افتاد گريست و فرمود:

اي سيد اهل بيت خود! به من آب بده همانا من به سوي پروردگار خود مي روم يعني وفاتم نزديك شده است.



[ صفحه 143]



نور ديدگان حضرت امام حسن عسكري عليه السلام آن كاسه ي آب مصطكي را به دست گرفت و كنار لب هاي آن حضرت قرار داد و پدر بزرگوارش را سيراب كرد، چون آب را آشاميد فرمود: مرا براي نماز مهيا كنيد.

پس در كنار آن حضرت دستمالي افكندند و آن طفل پدر خود را وضو داد.

آن گاه امام حسن عسكري عليه السلام به او فرمود:

ابشر يا بني! فأنت صاحب الزمان و أنت المهدي و أنت حجة الله علي أرضه و أنت ولدي و وصيي.

مژده باد تو را اي فرزندم! تويي صاحب الزمان، تويي مهدي و حجت خدا بر روي زمين و تويي پسر من و وصي من تويي محمد بن الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب عليهم السلام. پدر توست رسول خدا صلي الله عليه و اله و تويي خاتم ائمه ي طاهرين. بشارت داد به تو رسول خدا صلي الله عليه و اله و به نام و كنيه داد. و اين عهدي است بر من از پدرم از پدران طاهرين عليهم السلام.

آن گاه روح مقدسش به عالم قدس پرواز نمود.

وفات آن حضرت به اتفاق اكثر محدثين در هشتم ماه ربيع الاول واقع شده است، چنانچه در «ارشاد» شيخ مفيد و در «روضه» نيشابوري است.

حضرت امام حسن عسكري عليه السلام در اول ربيع الاول مريض شد و در هشتم آن ماه سال دويست و شصتم هجري دنيا را مفارقت كرد. و از عمر شريف آن حضرت 28 يا 29 سال گذشته بود و مدت امامت آن حضرت قريب شش سال بود.

امام حسن عسكري عليه السلام را جانشيني جز امام غائب حضرت بقية الله الأعظم امام مهدي عجل الله تعالي فرجه نبود و آن را مخفي مي داشت، چون خليفه ي وقت مي كوشيد آن حضرت را به دست آورد.