ايشان در اعماق خاندان نبوت ريشه دارند، خانداني كه خداوند به وسيله آن عرب و مسلمانان را عزت و سروري بخشيد و از حضيض بندگي به اوج آقايي رساند، خانداني كه بنيانگذار آرمانهاي والا و عدالت در ميان تمامي ملتهاي جهان بود و بشريت را از قيود رقيت و بدبختي رهايي بخشيده به سمت كمال، معرفت و آزادي پيش برد.

در دنياي حسب و نسب، نسبي برتر و حتي همانند نسب شريف امام - عليه السلام - نيست.

«نسبي كه تابش خورشيد و فروغ سپيده، آن را فراگرفته است» [1] .

وتري مي گويد:

«در وصف اين خاندان كه برگزيده از ميان تمامي مردم هستند و از دو



[ صفحه 12]



سمبل افتخار و سرافرازي: «زهراي بتول» و «حيدر كرار» به وجود آمده اند چه مي توان گفت كه زبان را توان بيان عظمت آنان نيست» [2] .



ايشان فرزند امام علي هادي، فرزند امام جواد، فرزند امام رضا، فرزند امام موسي كاظم، فرزند امام جعفر صادق، فرزند امام باقر، فرزند امام سجاد، فرزند امام حسين، فرزند امام علي بن أبي طالب - صلوات الله عليهم اجمعين - مي باشند. اين سلسله مشمول رحمت خاصه ي الهي گشته و از هر گونه رجس و پليدي پاك شده اند و از طرف پيامبر اكرم امامان مردم، پناهگاه آنان و كشتي نجات گشته اند. در دنيا گرامي تر و برتر از اين دودمان هرگز وجود نداشته و نخواهد داشت.