مادر بزرگوار حضرت پاكترين، پارساترين، پاكدامن ترين و والاترين بانوي زمان خود بودند و راويان، ايشان را از بانوان عارفه و صالحه برشمرده اند. [1] .



[ صفحه 13]



امام هادي - عليه السلام - با درودي عطرآگين همسر خود را مي ستايند و منزلت والاي ايشان را چنين بيان مي كند: «سليل - نام ايشان است - دور از هر آفت، پليدي و آلودگي است» [2] .

همين افتخار و سربلندي او را بس كه از هر گونه ناپاكي و عيبي كه دامن ايشان را لكه دار كند دور بوده است. اين بانو كنيزي [3] از اهل «نوبه» [4] بودند ليكن ام ولد بودن، كمترين اثري در عظمت ايشان ندارد زيرا از ديدگاه اسلام سرافرازي و منزلت آدمي به تقوا و صلاح و درستي است و تباهي او به گمراهي و كجروي او پيوند خورده است و جز اين ديگر ملاكي براي برتري يا زيردستي انسان از قبيل: دودمان، دارايي، موقعيت اجتماعي و ديگر امور اعتباري، مقبول اسلام نمي باشد و نزد خداوند راهي براي قرب و محبوبيت جز عمل صالح نيست.