بازگشت

پرورش


امام حسن عسكري - عليه السلام - در خاندان وحي، خاستگاه امامت، سرچشمه ي هدايت و مرجعيت عامه مسلمانان پرورش يافت، در خانداني كه خداوند آن را از هر آلودگي و پليدي بدور داشته است و آن را به نيكي پاك داشته است.

«شبراوي» درباره ي خاندان امام و محل پرورش و پا گرفتن حضرت چنين مي گويد: «شگفتا! كه چه خاندان والا و بلند پايه اي امام را به عرصه ظهور رساند، خانداني كه سرچشمه فضائل هستند و در عظمت و بزرگي مانند



[ صفحه 18]



دندانه هاي شانه برابر هستند، خانداني كه آوازه ي افتخار و سربلندي آنان از طارم اعلي گذشته است و نيكي هاي مطلق را در خود گردآورده اند، كمال و جلالشان استثنا ندارد و همگان مرواريدهاي عقد مجد و كرامت مي باشند، در شرف همانندند و گوي سروري را از همگان ربوده اند. چقدر دشمنان كوشيدند آنان را كم جلوه دهند و از شأن و شوكت آنان بكاهند ليكن خداوند همچنان بر درجات آنان مي افزايد، اعدا پيوسته مترصد تفرقه ي جمعيت آنان بوده ليكن خداوند نگهبان وحدت آنان است و همواره در تلاش تضييع حقوق آنان بودند اما پروردگار، حافظ حقوق اين خاندان است...» [1] .

بحثهاي تربيتي و دستاوردهاي پرورشي بر اين نكته تأكيد مي ورزند كه «خانه» نخستين مدرسه انسان است و هرچه از نيك و بد - در آن آموخته شود فراموش نشدني و آويزه ي گوش فرد است. كودك هر چه در خانه ببيند همواره در حافظه خواهد داشت و آينده ي او مرهون همين دوران بس خطير و حساس مي باشد. از تفضلات الهي اين بود كه امام حسن عسكري - عليه السلام - در خانه نبوت و معدن امامت با بهترين و شايسته ترين شيوه پرورش يافت و از اولين ساعات تولد در مسيري قرار گرفت كه رهبري آينده امت به او واگذار شود. اين خاندان پيوسته پوياي صراط مستقيم و تقديم كننده ي شهداي گرانقدر براي احياي حق بود و پاسداري از اسلام را نصب العين خود قرار داده بود. امام حسن عسكري در خانه قرآن و مركز اسلام و تحت توجهات خاصه ي پدر - كه مفسر بزرگ اسلام و قرآن ناطق بود - آماده مي شد تا رهبري امت را به دست گيرد.


پاورقي

[1] الاتحاف بحب الاشراف، ص 68.