ابوهاشم جعفري از افراد بي مانند تاريخ تشيع و از بزرگان اصحاب به شمار مي رود.

از مقربان امام علي هادي و امام حسن عسكري بود و حقيقت امامت را دانسته و آن را در آن دو متجلي مي ديد. او شيفته ي اهل بيت و اين دو بزرگوار بود. با قريحه شعري كه داشت ابيات زيادي در مدح و منقبت آنان از جمله ابيات زير را در وصف امام حسن عسكري و مقام آن بزرگوار سرود:

«خداوند تمام معجزات امامت را به او - امام حسن عسكري - بخشيد همانگونه كه به موسي - عليه السلام - معجزات: شكافتن دريا، يد بيضاء و عصا بخشيده بود».

«پروردگار حجت و معجزي به پيامبران عطا نكرد مگر آنكه مانند آن را به اوصيا بخشيد و اگر در اين مورد ترديد و شكي داري پي جويي دليل و برهان بر توست» [1] .

معناي شعر فوق آن است كه همانطور كه خداوند متعال به موساي كليم معجزاتي از قبيل: شكافتن نيل، يد بيضاء و عصايي - كه به افعي بدل شد و بافته هاي ساحران را فروداد و سپس به حالت نخست برگشت - بخشيده بود، مانند آنها را نيز به امام حسن عسكري عطا كرد و كرامات و معجزات بازگوي امامت را به ايشان بخشيد. هر چه خداوند به پيامبران داده بود مانند آن را نيز به اوصياي آنان عطا نمود و هر كس در اين مطلب شكي دارد به دلايل بنگرد تا صحت گفتار ما را دريابد.



[ صفحه 65]