علامه بزرگ ابن جوزي درباره ي حضرت اين گونه داد سخن مي دهد:

«خداوند متعال به او - امام حسن عسكري - امتيازي والا، صفتي ويژه، منقبتي درخشان عطا كرد؛ فضيلتي كه هرگز بر اثر روزگاران كهنه نمي شود و همواره ورد زبان مردمان خواهد بود؛ افسري كه بر تارك زمان مي درخشد و گردن آويزي كه نورش تيرگيها را مي شكافد؛ خداوند به او مهدي را بخشيد و «قائم آل محمد» را از نسل او قرار داد، فرزندش محمد را «موعود» امم ساخت افتخاري كه نصيب هيچ پدري نشده بود و نخواهد شد...» [1] .

يكي از بزرگترين الطاف خداوندي در حق دوست و بنده ي صالح خود آن بود كه به او فرزندي عطا كرد تا نقشي مثبت و بزرگ در اصلاح دنيا به عهده گيرد، پرچم توحيد و عدالت را برافرازد، دين اسلام را حاكم و ظلم و ستم را نابود كند.