امام - عليه السلام - نامه زير را به عبدالله بن حمدويه بيهقي نگاشت:

«و بعد: ابراهيم بن عبده را فرستادم تا اهل نواحي و ناحيه تو حقوق شرعيه خود را به او بپردازند. او امانتدار و مورد اعتماد من نزد دوستانم مي باشد پس، از خدا پروا كنند و مراقب باشند و حقوق واجبه را بپردازند كه هيچ عذري در ترك يا تأخير آن پذيرفته نيست. خداوند آنان را بر اثر عصيان اوليائش به شقاوت دچار نكند و تو و آنان را به خاطر مهري كه بدانان دارم مشمول رحمت قرار دهد كه خداوند بزرگوار و بخشنده روزي است...» [1] .

امام حسن عسكري - عليه السلام - در مناطق شيعه نشين، وكلاي صالح، دانا و كاردان گمارده بود تا حقوق شرعيه را وصول كنند و آن را يا به حضرت برسانند و يا در راههاي نيكي و صلاح خرج كنند.