امام - عليه السلام - در نكوهش منافقان مي فرمايد:

«بئس العبد عبدا يكون ذا وجهين، و ذالسانين، يطري أخاه شاهدا، و يأكله غائبا ان اعطي حسده و ان ابتلي خانه...». [1] .



[ صفحه 103]



«بدترين بندگان، آدم دو رو و دو زبان است؛ در حضور برادر، او را مي ستايد و چاپلوسي مي كند و در پس او به غيبت مي نشيند و گوشت تن او را مي خورد. اگر به برادر مؤمنش خيري رسد، بر او حسد مي برد و اگر گرفتار شود به او خيانت مي كند....».

نفاق، آدمي را دروغگو، خيانتكار، پيمان شكن و فريبكار بار مي آورد و او را از شاهراه حقيقت و درستي كاملا دور مي كند. از جلوه هاي پليد ذات منافق آن است كه براي دستيابي به خواسته هايش از همه وسايل نامشروع سود مي جويد.