برقي او را از اصحاب امام حسن عسكري - عليه السلام - ياد مي كند [1] نجاشي مي گويد: «از بزرگان آل طاهر [2] در زمان امام حسن عسكري بود و به يساري شهرت داشت. حسين بن عبيدالله به ما مي گويد كه او مذهبي فاسد و حديثي ضعيف داشت. احاديث مرسله و نادرست بسياري نقل مي كرد و كتابهايي نوشت كه از آن جمله اينها به دست ما افتاده است: «ثواب القرآن»، «الطب»، «القراآت»، «النوادر»، «الغارات» [3] .

كشي به سند خود از ابراهيم بن محمد بن حاجب نقل مي كند كه گفت:



[ صفحه 146]



در نامه اي از امام جواد كه در پاسخ سؤالي راجع به يساري نوشته شده بود خواندم حضرت مي فرمود:

«او آنچنان كه ادعا مي كند نيست و چنين جايگاهي (وكالت از طرف امام) ندارد و به او چيزي نپردازيد» [4] .

علما او را قدح كرده و متهم دانسته، عقيده اش را نا درست ذكر مي كنند و مي گويند در حال فساد مذهب از دنيا رفت.