شيخ او را از اصحاب امام علي هادي و امام حسن عسكري - عليهماالسلام - برمي شمارد. [1] نجاشي مي گويد: «او اصلا بغدادي است كه به واسط منتقل شد، از امام هادي - عليه السلام - نقل روايت مي كرد و كتابي دارد» [2] .

امام حسن عسكري در مرقومه اي به اسحاق مي فرمايد. «اي اسحاق! نامه ما را بر علي بن بلال - خداوند از او خشنود گردد - بخوان كه او ثقه و مورد اعتماد و داناي به واجبات و وظايف خود است».

كشي مي گويد: به خط جبرئيل بن احمد ديدم نوشته است: محمد بن عيسي اليقطيني برايم گفت: حضرت - سلام الله عليه - به علي بن بلال در سال 232ه نوشت:

«بسم الله الرحمن الرحيم، خدا را ستايش مي كنم بخاطر داشتن تو و او را بر نعمتهايش سپاس مي گذارم و بر محمد و آل محمد درود و رحمت خداوند مي فرستم. اما بعد، ابوعلي را بجاي «حسين بن عبد ربه» بر اثر معرفت و شناختي كه از او داشتم گماشتم و او را امين خود دانستم، نظر به آنكه تو بزرگ ناحيه خود هستي دوست داشتم تو را به اين نامه مخصوص و گرامي بدارم پس از او اطاعت كن و آنچه از حقوق شرعيه نزدت مانده به او تسليم كن و دوستان ما را نيز بدينكار دستور ده و آنان را برانگيز تا يار و مددكار او باشند كه او نزد ما محبوب و ستوده است و بر اينكارت از خداوند پاداش و سزايي نيك خواهي يافت. خداوند منعم و رحيم به هر كه بخواهد بخشش مي كند تو در پناه خدا هستي. اين نامه را به خط خود نگاشتم و سپاس بسيار خداي را» [3] .



[ صفحه 162]



اين نامه دليل درستي و درستكاري اوست و اعتماد امام را به او مي رساند.