شيخ او را از اصحاب امام حسن عسكري - عليه السلام - نام مي برد و مي افزايد كه او غلو كننده و اهل بصره بود [1] .

نجاشي گويد: او واقفي بود پس غلو كرد و بسيار ضعيف و فاسد المذهب بود. احاديث بسياري در «وقف» به او نسبت داده اند از جمله آنكه مي گفت: شنيدم امام موسي كاظم - عليه السلام - مي فرمود:



[ صفحه 171]



«هر كه به تو خبر دهد كه مرا پرستاري كرد (پس از مرگ) غسلم داد، حنوطم كرد، كفنم نمود، در لحد گذاشت، به گور سپرد و دستانش را از خاك پاك كرد، او را تكذيب كن».

و گفت: «هر كس از من پرسيد، بگوييد: زنده است و الحمدلله» [2] .

كشي به سند خود از او روايت مي كند كه گفت: به امام حسن عسكري نامه اي نوشتم و از فقر و تهيدستي شكايت كردم، سپس با خود گفتم: آيا امام صادق - عليه السلام - نفرموده است: «فقير بودن با ما برتر از ثروت با دشمنان ماست و كشته شدن با ما بهتر از زندگي با دشمنان ما است».

جواب حضرت بدين مضمون رسيد: «خداوند متعال دوستان ما را هنگامي كه گناهانشان زياد مي شود، با فقر پاك مي كند و از لغزشهاي بسياري در مي گذرد و همانطور كه با خود حديث نفس كرده اي؛ فقر با ما برتر از ثروت با دشمنان ماست، ما پناه پناه جويان و فروغ راه پويان و حافظ به خود پيوستگانيم. آن كه ما را دوست بدارد با ما در جايگاه والا خواهد بود و آن كه از ما منحرف گردد در دوزخ سرنگون خواهد شد» [3] .

محمد بن الحسن پس از 114 سال زندگي [4] در سال 258 ه درگذشت [5] .