عباسيان ديوانه وار شيفته كاخ ساختن و تزيين آنها بودند و صدها ميليون



[ صفحه 196]



دينار صرف بناي كاخ و دكوراسيون آنها كردند تا آنجا كه در هيچ يك از دوره هاي تاريخي چنين گرايشي به تزيين و تجمل از ديگر ملوك مشاهده نشده بود. متوكل - كه او را زنده كننده ي سنت مي دانند - كاخي ساخت معروف به «برج» ديوارهاي آن را از مرمر و كاشيهاي طلا كاري شده قرار داد. داخل كاخ تصويرهاي بزرگ حيوانات از طلا و همچنين درخت بزرگ زريني ساخته بود كه در آن پرندگاني از طلا و آراسته به جواهر كار گذاشته بود كه هنگام وزش باد به صدا در مي آمدند.

همچنين براي خود تخت بزرگي از طلا ساخته بود كه بر مجسمه هاي طلايي انسان، گاو، شير و عقابي قرار داشت و همه را با جواهرات آراسته بود و آن را به كرسي سليمان بن داوود - طبق داستانهايي كه شنيده بود - مانند كرده بود. اين قصر با تجهيزات و تزيينات، يك ميليون و هفتصد هزار دينار خرج برداشت. متوكل دستور داده بود هر كس وارد قصر مي شود لباسهاي ديبا و حرير بپوشد و خود را بيارايد، روزي خوانندگان، دلقكان و نوازندگان را در بهشت زميني خود فراخواند هنگامي كه بر جايگاه خود قرار گرفت يحيي بن خاقان به او گفت:

«اي اميرالمؤمنين! اميدوارم كه خداوند بدين كارت سپاس دارد و به سبب ساختن اين قصر تو را به بهشت وارد كند».

متوكل گفت: «چطور؟».

- «زيرا با ساختن اين قصر بهشتي، مردم را شيفته ي بهشت كرده اي و همين باعث مي شود تا براي دست يافتن به بهشت بكوشند و اعمال صالح بجا آورند!».

متوكل از اين گفته بسيار خوشحال شد. [1] .



[ صفحه 197]



يكي ديگر از كاخهاي متوكل «جعفري» نام داشت كه متوكل دو ميليون دينار خرج آن كرد و در مراسم افتتاح آن نوازندگان و دلقكان را فراخواند و دويست هزار درهم به آنان بخشيد [2] .

در كتاب ديگرمان «زندگاني تحليلي امام هادي - عليه السلام -» [3] از كاخهاي متعدد و مخارج آنان بحث مستوفي كرده ايم. اين گونه اسراف ولخرجيها بيانگر عدم توازن اقتصادي در آن روزگار است. در مقابل اكثريت محروم، خاندان عباسي درآمدهاي دولت را به خود اختصاص داده خرج شهوترانيهاي خود مي كردند.