و از كتاب بحارالانوار از محمد بن حسن بن ميمون نقل نموده: به امام حسن عسكري عليه السلام نامه اي نوشتم و از تنگدستي شكايت نمودم سپس به خود گفتم: مگر



[ صفحه 282]



امام صادق عليه السلام نفرموده كه فقر با بودن در كنار ما بهتر است از بي نيازي با غير ما و كشته شدن با ما بهتر است از زنده بودن با غير ما.

حضرت در جواب نوشت: همانا خداي عزوجل دوستان ما را در وقتي كه گناهانشان انباشته شد به فقر گرفتار مي سازد و چه بسا بيشتر آنان را ببخشد.

همان گونه كه با خودت حديث نفس كردي: نيازمندي با ما بهتر است از بي نيازي با غير ما و كشته شدن با ما بهتر است از زنده بودن با غير ما.

ما براي كسي كه به ما پناهنده گردد، پناهيم و براي كسي كه از ما روشنايي بطلبد نوريم و براي كسي كه از ما نگهداري طلب نمايد، نگه داريم و كسي كه ما را دوست بدارد در درجات والاي بهشت با ماست و كسي كه از ما روگردان باشد بازگشت وي جهنم است. [1] .