و از كتاب حسين بن حمدان از جعفر بن محمد رامهرمزي نقل مي كند كه با جمعي از برادران ديني خدمت امام حسن عسكري عليه السلام شرفياب بوديم پيش خود گفتم: سخت مايلم كه از فضيلت سيدم امام حسن عسكري عليه السلام چيزي ببينم كه چشمم روشن شود و برايم دليلي باشد. ناگهان ديدم حضرت به سوي آسمان بالا رفت به نحوي كه جو را پر نمود به رفقايم گفتم: مگر آنچه را مي بينم نمي بينيد؟! گفتند: چه مي بيني؟ به طرف حضرت اشاره كردم. در اين هنگام حضرت به هيئت عادي برگشت و وارد مسجد شد. [1] .