يكي از صفات ممتاز امام عليه السلام حلم ايشان است. اگر پژوهنده اي به بحث در مورد اوضاع سياسي اجتماعي زمان حضرت بپردازد، متوجه خواهد شد كه اين صفت در سراسر وجود حضرتش ريشه دوانيده بود. زندگي در ميان نظاميان حكومت عباسي و تحمل مصايب و محنتهايي كه از ناحيه ي عباسيان به حضرت مي رسيد، روشنگر اين حقيقت است كه حضرت از كظم غيظ عظيمي برخوردار بودند؛ به طوري كه هيچ گاه از سختي و



[ صفحه 64]



دشواري جانكاه شكوه نكردند. بلكه در همه ي امور، كار خويش را به خدا تفويض كردند و بر حضرت حق توكل كرده، به او توسل مي جستند. ما در فصلهاي آينده كه به بحث درباره ي اوضاع سياسي اجتماعي زمان حضرت مي پردازيم، اين گفتار كاملا مبرهن و آشكار خواهد شد.