1- كاري كه از سوي امام يا پيامبر به عنوان اعجاز انجام مي گيرد بايد برابر خواسته اش باشد؛ يعني اگر ادعا كرد كه كوري را شفا مي دهد بايد چنين كند و اگر به جاي شفاي شخص كور، دستي بر سرش بكشد و او را كر هم بكند اين اعجاز نيست.

2- مردم از انجام آن كار ناتوان و عاجز باشند و راهي براي تعليم و تعلم آن وجود نداشته باشد. بنابراين سحر و جادو و هيپنوتيزم و كارهايي كه از راه رياضت انجام مي گيرد اعجاز شمرده نمي شود.



[ صفحه 68]



3- اعجاز بايد همراه با تحدي باشد؛ بدين معنا كه مدعي نبوت يا امامت، ديگر مردمان را به رويارويي فرابخواند و اگر آنها نتوانستند چنين كرداري را انجام دهند آن كنش، معجزه خواهد بود.

4- حركت خورشيد و ماه و زمين و نظاير آن به عنوان اعجاز شمرده نمي شود گرچه مردم از انجام آن ناتوان هستند؛ چرا كه اينها فعل خدا است. پس كرداري اعجاز خواهد بود كه پيامبر يا امام براي اثبات مدعاي خويش، شخصا دست به انجام آن بزند [1] .