مورخان گويند كه دل متوكل مالامال از كينه نسبت به حضرت حسين عليه السلام بود؛ چرا كه هر روز بر جلال و عظمت آن مرقد عظيم الشأن افزوده مي شد، در حالي كه گورستان عباسيان زباله داني بيش نبود. اين امر براي متوكل كشنده بود، تا اينكه بهانه اي به دست آورد و دستور ويراني مزار حضرت را داد. گويند كه پيش از خلافت متوكل يكي از زنان خنياگر، آوازه خوانان را نزد او مي فرستاد، تا برايش بخوانند. هنگامي كه او به خلافت رسيد پيكي سراغ آن زن فرستاد تا برايش خواننده اي بفرستد. ولي به وي خبر دادند كه آن زن به زيارت حضرت حسين عليه السلام رفته است. هنگامي كه خنياگر زن متوجه اين امر شد يكي از كنيزان مورد علاقه ي متوكل را نزد او فرستاد. خليفه گفت: شما به كدام ديار مسافرت



[ صفحه 78]



كرديد؟ گفت: همراه بانويمان به حج رفته بوديم. خليفه گفت: در ماه شعبان چگونه به حج رفته بوديد؟ كنيز گفت: به سوي مزار حسين عليه السلام. از اين گفتار كنيز، خليفه بسيار غضبناك شد و دستور حبس كنيز و مصادره ي اموالش را داد. آنگاه به عمالش دستور داد كه مزار حضرت را ويران كنند. مسلمانان از انجام چنين كرداري جلوگيري كردند و چنين جسارتي را روا نداشتند. خليفه ناچار به يهوديان دستور چنين كاري را داد و آنها با سرپرستي «ديزج» و «بهيم» يهودي، در سال 237 هجري دست به چنين كردار شنيعي زدند و همه ي بناهاي اطراف حرم را ويران كردند و آنجا را به آب بستند ولي آب به گرد مزار امام حلقه زد و آنجا را نگرفت. پس از اين قضيه آن مقام «حاير» نام گرفت و از مرقد شريف حضرت بوي خوشي برخاست كه تا آن هنگام كسي چنان بويي را استشمام نكرده بود. متوكل درصدد بود تا مزار و حرم حضرت را محو و نابود كند و ريشه ي ولايت را از ذهن مسلمانان بزدايد وليكن خداي در قرآن خويش گفته است:

يريدون ليطفئوا نور الله بافواههم و الله متم نوره و لو كره الكافرون [1] .

كافران مي خواهند كه نور خدا را با كلام باطل و مسخره ي خويش خاموش كنند ولي خداوند نور خويش را زنده و جاودانه نگه خواهد داشت؛ گرچه كافران را ناپسند آيد.

بررسي و پژوهش در امور خلفاي عباسي نشانگر آن است كه عباسيان آمده اند تا ريشه ي حقيقت را از بيخ و بن براندازند و آنچه در توان خويش داشته اند به منصه ي ظهور رسانده اند و از هيچ جنايت و ستمي فروگذار نكرده اند. ولي دشمن را چه خيالي باطل در سر است كه خداوند سبحان وعده ي ياري و چيرگي حق داده است بدان هنگام كه با ظهور حق باطل از بين خواهد رفت [2] .