پرسشي كه در اين ميان شايان دقت و تأمل است اين است كه آيا امام عسكري عليه السلام در برابر عياشي و كجروي اقتصادي خلفاي معاصر موضعي مي گرفته است يا نه؟ اگر ما بدقت وضعيت سياسي اجتماعي روزگار حضرت را بنگريم خواهيم ديد كه او هيچ گاه با خلفاي همروزگار خويش همكاري نداشته است. بلكه بر عكس در موقعيتهاي مناسب آنها را از اين كارها برحذر مي داشت. آن بزرگوار تاب و تحمل نداشت كه بيت المال مسلمانان به صورت عياشي و خوشگذراني مصرف شود و در برابر، مردم از داشتن كمترين امكانات محروم باشند و از اين رو عباسيان بر پايه ي نقشه اي امام را در محاصره ي اقتصادي قرار دادند. آنها از ارسال وجوه شرعي مردم به امام جلوگيري كردند ليكن با نقشه و طرح يكي از نيكوكاران و ياران حضرت توطئه ي دشمن خنثا گرديد و او به عنوان فروش روغن به امام وجوه شرعيه را به دست ايشان مي رساند [1] به جهت روشنگري امام عليه السلام در ميان مردم، همواره درباريان و چاپلوسان درباري خلفا را تحريك مي كردند تا امام را زير محاصره ي خويش گرفته، او را در تنگناي اقتصادي قرار دهند.



[ صفحه 101]