پس از زنداني شدن احمد بن اسرائيل، مجددا جعفر بن محمود به وزارت برگزيده شد و تا پايان عمر معتز به عنوان صدراعظم مشغول به كار بود [1] .

نكته ها

1- آنچه از حكومت معتز فهميده مي شود نقش تعيين كننده و نفوذ عظيم تركان در دستگاه خلافت است تا جايي كه مخالفت يا موافقت آنها با وزرا ملاك عزل و نصب به شمار مي رفت و هرگاه با وزيري مخالفت مي كردند موجبات عزل او را فراهم مي آوردند و هر گاه طالب و دوستدار كسي بودند با پيشنهاد يا موافقت آنها وزيري را نصب مي كردند.

2- از سه وزيري كه در اين دوره به صدارت منصوب شدند دو وزير از علم و ادب بهره ي چنداني نداشتند و با بخشش بيت المال، مردم را به سمت خويش مايل مي كردند تا چند زماني بيشتر بر مسند قدرت باقي بمانند و متأسفانه اين شيوه ي مذموم در دوران عباسي چهره اي موجه پيدا نمود و بسياري از خلفا و وزرا براي جلب نظر مردم بدان دست مي زدند.