ابونعيم محمد بن احمد انصاري مي گويد: شماري از مفوضه، كامل بن ابراهيم مدني را نزد امام عسكري عليه السلام فرستادند. كامل مي گويد: با خودم مي گفتم وقتي بر امام عليه السلام داخل شدم از حضرتش درباره ي اين حديث كه از او روايت شد «داخل بهشت نمي شود مگر



[ صفحه 148]



شخصي كه عارف و آگاه به معرفت من باشد» پرسش مي كنم. من در جلو در نشسته بودم. پس از مدتي شخصي وارد شد و گفت: اي كامل ابن ابراهيم، من از اين كلام امام متوجه حضرتش شدم و گفتم: لبيك اي آقا و سرورم، آنگاه امام فرمود: آيا نزد ولي خدا آمدي تا از او راجع به اين حديث لايدخل الجنة الا من عرف معرفتي پرسش كني؟

كامل گفت: بلي سوگند به خدا چنين است.

امام فرمود: سوگند به خدا داخل شوندگان به بهشت بسيار اندك هستند و سوگند به خدا داخل بهشت نمي شود مگر كساني كه اهل حق - حقيه - ناميده مي شوند. كامل از امام عليه السلام پرسش كرد: حقيه چه كساني هستند؟

حضرت فرمود: گروهي كه به ميانجي محبت به علي بن ابيطالب عليه السلام به حق او سوگند مي خورند در حالي كه ژرفاي حقيقت و فضيلت او را دررك نمي كنند؛ يعني گروهي كه اجمالا به خدا و پيامبر خدا و ائمه عليهم السلام شناخت دارند نه تفصيلا (آنها كه نمي توانند معرفتي بيش از اين اندازه پيدا كنند در حالي كه كوشش و تلاش خويش را كرده اند).

آنگاه امام فرمود: تو آمده اي تا از گفتار مفوضه پرسش كني، آنها دروغ مي گويند چرا كه دلهاي ما مملو از مشيت و اراده ي خداي عزوجل است پس هر چه را خدا بخواهد ما مي خواهيم و خداوند مي گويد و ما تشاؤون الا ان يشاء الله ان الله كان عليما حكيما [1] .

شما، اولياي خدا، نمي خواهيد جز آنچه خدا مي خواهد. براستي كه خداوند عليم و حكيم است. آنگاه حضرت به من گفت: چرا نشسته اي من به پرسش شما پاسخ گفتم. برخيز و برو. سپس برخاستم و رفتم.

از اين كلام رساي حضرت كاملا روشن مي شود كه آنچه مفوضه در تفويض آفرينش به حضرت پيامبر، يا به اميرالمؤمنين عليه السلام نسبت مي دهند، نسبتي ناروا و نادرست است و چنين گفتاري بر پايه ي آيات بسيار قرآني و روايات مأثوره از ائمه ي معصومين باطل است.