ايشان يكي از وكلاي مورد اعتماد حضرت و از اصحاب امام دهم و يازدهم به حساب مي آيد. امام طي چند نامه و پيام، او را به وكالت خويش معرفي كرده است. حضرت در نامه اي به دوستان و شيعيان نوشت كه نامه اي براي ابراهيم بن عبده فرستادم و در آن نامه ايشان را به نمايندگي خويش معرفي نمودم، تا حقوقم را از دوستانم دريافت دارد و به من برساند. آن نامه از ناحيه ي من و به خط من است او را به نمايندگي خويش برگزيدم تا در شهر شما به وظيفه ي خويش عمل كند. او بايد تقواي الهي را رعايت كند و شما وظيفه داريد حقوق شرعيم را به او بسپاريد. من به او اجازه دادم كه آن را در امور مشروع مصرف كند و خداوند به رحمت خويش از تقصيراتش بگذرد [1] .



[ صفحه 207]



از درونمايه ي نامه ي امام عليه السلام برمي آيد كه دوستان و شيعيان او در وكالت او شك داشتند و شايد براي حضرت نامه نوشتند و از اين موضوع استفسار نمودند كه آن بزرگوار در جوابشان نوشت: آن نامه به خط من است و من او را به وكالت خويش برگزيدم.

در بحارالانوار مجلسي (ره) طي نامه ي مفصلي كه حضرت به اصحاق بن اسماعيل نوشته است، به وكالت ابراهيم بن عبده تصريح شده است. در بخشي از نامه چنين آمده است: اي اسحاق، بر تو و بر همه ي دوستانم درود و سلام باد. خداوند همه ي شما را به توفيق و عنايت خويش استوار گرداند. هر كس از همشهريان تو كه اين نامه را بخواند و از انحراف و كژروي به حق روي آورد پس بايد حق ما را به ابراهيم بن عبده بسپارد و او موظف است آن را به احمد بن اسحاق رازي يا هر كس كه احمد مشخص مي كند برساند و اين امر و دستور من است [2] .