يكي از شيوه هايي كه حضرت عسكري عليه السلام در معرفي فرزندش به كار گرفت بشارت به زاده شدن او بود و آشكار است كه در شرايطي كه دشمن منتظر است تا خبري از فرزند حضرت بيابد، او بايد آن قدر دقيق عمل كند كه دشمن بويي از اين مسئله نبرد. بدين منظور امام به شيعيان ويژه و مورد اعتماد، زاده شدن حضرت مهدي عليه السلام را ابلاغ مي كرد آنهايي كه شيفته ي اهل بيت بودند در اين راه متحمل هر گونه رنج و مصيبتي مي شدند. يكي از افرادي كه حضرت با نامه يا شفاهي زاده شدن فرزندش را به او بشارت داد اسحاق بن سعد است. او مي گويد همواره از حضرت عسكري عليه السلام مي شنيدم كه مي فرمود: حمد و سپاس خداي را كه مرا از دنيا خارج ننمود تا اينكه جانشين خويش را ديدم. او شبيه ترين مردم به پيامبر خداست از حيث خلقت و سيرت؛ خداوند او را در هنگام غيبتش حفظ مي كند و او را ظاهر مي كند تا زمين را از عدل و داد پر نمايد همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده است [1] .

موسي بن جعفر بن وهب بغدادي مي گويد از ناحيه ي حضرت عسكري عليه السلام توقيعي وارد شد كه در آن چنين نوشته بود: «آنها به گمان باطل خويش اراده ي قتل مرا دارند تا نسلم را قطع نمايند، ولي خداوند قول آنها را تكذيب مي كند و اراده ي آنها تحقق نخواهد پذيرفت» [2] .

باز در كمال الدين شيخ صدوق (ره) آمده است كه احمد بن اسحاق قمي مي گويد وقتي حضرت حجت عليه السلام متولد شدند از ناحيه ي امام يازدهم نامه اي به دستم رسيد كه به خط حضرت نوشته شده بود و در آن نامه به ولادت فرزندش و غيبت او اشاره نموده است: «بدان كه براي ما فرزندي متولد شده است و اين امر نزد شما مخفي و از همه ي مردم مكتوم و پنهان است و ما اين مطلب را جز براي نزديكان و دوستداران ولايتش اظهار نمي كنيم. دوست مي داريم كه اين مسئله را به شما ابلاغ كنيم تا خداوند به سبب آن شما را مسرور گرداند همان طور كه خداوند ما را با آن امر مسرور و شاد گرداند.» [3] .



[ صفحه 245]