در كتابهاي تاريخي آمده است كه نخستين اقدام پس از شهادت حضرت از ناحيه ي خليفه ي وقت، مراقبت شديد خانه اش بود تا از وضعيت فرزندش آگاه كردند. احمد بن عبيدالله از قول پدر خويش مي گويد: خليفه پس از وفات حضرت عده اي را براي تفتيش و بازرسي به خانه ي امام فرستاد و آنها دقيقا به بازرسي و تفتيش اتاقها پرداخته، هر چه در آنجا يافتند مهر كرده و به جست وجوي حضرت حجت عليه السلام پرداختند و از او اطلاعي پيدا نكردند. آنگاه زنان ماهري را به منزل حضرت فرستادند تا همه ي كنيزان را مورد آزمايش قرار دهند و اگر هر كدام از آنها حامله بود به دستگاه اطلاع دهند. در اين ميان برخي گزارش دادند كه يك كنيز آثار حمل دارد. آن كنيز را در حجره اي جاي داده، عزيز خادم و يارانش و چند زن را جهت آن كنيز مأموريت دادند تا مراقب او باشند و پس از دو سال فهميدند كه آن زن حامله نيست [1] .

از اين خبر به دست مي آيد كه آگاهي يافتن از حضرت حجت چه قدر براي دستگاه



[ صفحه 270]



مهم بوده است كه پس از شهادت ابن الرضا و پيش از انجام هر امر به مراقبت از خانه ي حضرت اقدام كرده است تا خبري از او پيدا كند و هنگامي كه مأيوس مي شود همه ي كنيزان را بازرسي مي كند تا آثار حمل را در آنها مشخص كند. پس با چنين وضعيت اسفباري چگونه حضور امام عليه السلام در ميان مردم ممكن باشد و بدين جهت است كه در زمان حيات پدر نيز جز افراد موثق كسي حضرت را ملاقات نكرده است.