متوكل به يكي از امراي لشكر خود به نام «هرثمة ابن أعين» مأموريت داد تا امام هادي را از مدينه به سامرا [1] جلب كند و از روي سياست نامه اي در كمال توقير و احترام



[ صفحه 53]



به آن حضرت نوشت كه مورخان تاريخ نگارش آن را سال 242 هجري تعيين كرده اند [2] .

متوكل عباسي در آن نامه تقاضاي حركت و ملاقات آن حضرت را نمود و به ظاهر احترامات و مراسم ادب را به جا آورد ولي در واقع امر، آنچه توانائي داشت در فراهم آوردن وسائل اهانت و هتك حرمت كوتاهي و مضايقه ننمود نخست او را چند روز در كاروانسرائي جاي داد سپس بارها در خارج از فرصتهاي مناسب احضار كرده يا امر به تفتيش خانه و منزل او داد كه در يكي از آن تفتيشها وقتي مأمور تجسس از تفتيش بي اساس خود نتيجه نمي گيرد از امام پوزش مي طلبد و مي گويد: «معذرت مي خواهم كه بدون اجازه وارد منزل شده و موجب اذيت شما را فراهم ساختم ولي چه كنم مأمورم و معذور!»

امام در پاسخ آيه ي قرآن را تلاوت مي فرمايند:

و سيعلم الذين ظلموا اي منقلب ينقلبون»

به زودي ستمگران به سزاي اعمال خود خواهند رسيد



[ صفحه 54]



و معلوم نيست كه در كدام وادي از واديهاي دوزخ سرگردان خواهند بود».