صداي امام با آن جذبه ي معنوي تا اعماق روح اهل بزم و خود متوكل نفوذ كرد متوكل جام شراب را محكم به زمين كوبيد و اشكهايش همانند باران سرازير شد به تفقد از وضع زندگي شخصي امام (ع) پرداخت.

به اين ترتيب آن مجلس عيش و نوش درهم ريخت و نور حقيقت توانست غبار غفلت و غرور و شهوت را هر چند به مدت كوتاه از قلب پر قساوت متوكل بزدايد.

پس از تحقيق از مأمورين اعزامي و كشف خلاف از گزارشهاي رسيده متوكل دستور داد امام هادي را با احترام ويژه به منزل خود بازگردانند.

ابن قبيل هجومها و كينه ها ضربات شكننده و سهمگين خود را بر روح حساس و لطيف كودك وارد مي آورد و آثار خرد كننده ي آن تا اعماق قلب او جاي مي گرفت و اين قبيل احضارها مخصوص يك بار و دوبار نبود بلكه يكي از رسوم و عادات خلفاي عباسي بود كه در مورد اغلب پيشوايان معصوم انجام مي دادند.



[ صفحه 67]