سبب اين همه فشار و كنترل و سختگيري آن بود كه در آن وقت جمعيت علاقه مندان اهل بيت (ع) كثرت و



[ صفحه 76]



قدرتشان بحد قابل توجهي رسيده بود و اينكه از نظر اعتقادي به امامت پيشوايان معصوم معتقد بودند براي همگان روشن و آشكار بود و امامان شيعه نيز شناخته مي شدند از اين رو مقام خلافت بيش از پيش پيشوايان ديني را تحت مراقبت در آورده و از هر راه بود با نقشه هاي مرموز در محو و نابود ساختن آنان مي كوشيد علاوه بر آن مقام خلافت عباسي پي برده بود كه خواص شيعه براي امام يازدهم فرزندي معتقدند و طبق رواياتي كه از خود امام يازدهم و پدرانش نقل مي كنند فرزند او را همان مهدي موعود مي شناسند كه به موجب اخبار متواتره از طريق عامه و خاصه پيامبر اكرم (ص) خبر داده بود و او را امام دوازدهم مي دانند.

بدين سبب بود كه امام يازدهم بيش از ديگر پيشوايان معصوم تحت مراقبت دستگاه خلافت در آمده بود و خليفه ي وقت تصميم گرفته بود به هر طريق باشد به داستان امامت شيعه خاتمه دهد و درب اين خانه را براي ابد به روي مردم ببندد.



[ صفحه 77]



در تاريخ مي خوانيم هنگامي كه خبر بيماري امام را به «معتمد» خليفه ي وقت رساندند طبيب نزد آن حضرت فرستاد و چندتن از معتمدان و چند نفر از قضات را به منزل او گماشت كه پيوسته ملازم و مراقب اوضاع داخلي منزل بوده باشند [1] و پس از شهادت امام دستور داد خانه را مورد تفتيش قرار داده و قابله ها، كنيزان آن حضرت را مورد معاينه قرار دهند و تا دو سال مأمورين آگاهي خليفه در امر پيدا كردن خلف و جانشين آن بزرگوار مشغول فعاليت و تجسس بودند تا به كلي مأيوس شدند [2] .