از «ابوهاشم» روايت شده است كه مي گفت: من با امام حسن عسكري (ع) در زندان مهدي عباسي بوديم امام به من فرمود: اين مرد ستمكار امشب از دنيا مي رود خداوند رشته ي عمر او را قطع كرد و حكومت به خليفه ي بعد منتقل گرديد من فرزندي ندارم ولي خداوند به همين زودي به لطف و منت خود پسري به من مرحمت مي كند، وقتي كه ما آن شب را صبح كرديم تركها به مهدي عباسي حمله كردند و مردم هم با آنان همكاري كردند (چون مهدي به معتقدات فرقه «معتزله» و «قدريه» گرايش پيدا كرده بود از اين رو اكثريت مردم با او مخالف بودند) مهدي عباسي را كشتند به جاي مهدي «معتمد» را نصب كردند با او بيعت كردند مهدي قبل از آنكه كشته شود تصميم داشت امام عسكري را شهيد



[ صفحه 92]



كند ولي خداوند او را به خودش مشغول ساخت و به سوي دردناكترين عذاب حركت داد [1] .