هنگامي كه معتمد عباسي تمايل و علاقه ي قلبي مردم را نسبت به امام حسن عسكري (ع) احساس نمود و يقين كرد كه زندانهاي متوالي و مكرر نمي تواند ريشه هاي اين محبت و مودت را از قلوب و اعماق ضمير مردم ريشه كن سازد و وجود او را زنگ خطري به زوال حكومت خود تلقي كرد، سعي و كوشش خود را در برانداختن آن وجود پر فيض به كار انداخت و هميشه درصدد چاره جوئي بود تا عاقبت نتيجه ي فكر او به اين مرحله انجاميد كه آن بزرگوار را مسموم نمايد و براي اسكات مردم و فريب دادن افكار عمومي شيعيان و علاقه مندان صحنه اي به وجود آورد و پزشكاني را براي معالجه آن حضرت گسيل داشت و خود مرتب به عيادت و احوال پرسي حضرت شتافت ولي سم آثار



[ صفحه 109]



خود را در وجود آن حضرت باقي گذشت تا اينكه بعد از هشت روز بستري شدن در هشتم ماه ربيع الاول سال 260 هجري به سراي جاودان شتافت.