«بيماري حضرت از اول ماه ربيع الاول آغاز گرديد تا صبح جمعه هشتم آن ماه ادامه داشت تا اينكه در بامداد آن روز به دار بقا شتافتند و در همان خانه اي كه پدر بزرگوارش در آنجا به خاك سپرده شده بود مدفون گرديدند.

جعفر برادر آن حضرت اموال و دارائي ظاهري او را تصرف كردند و در حبس و زنداني ساختن كنيز و همسر و خدمتگزاران حضرت سعي و كوشش فراوان به خرج داد و هر روز وسائل ايذاء و اذيت معتقدين انتظار فرج را فراهم



[ صفحه 120]



مي ساخت و آنان را با حبس و زجر و با سعايت بر خليفه عباسي تهديد مي كرد...» [1] .

راه حل:

با توجه به اين قرينه كه رحلت آن بزرگوار اول بامداد بوده است راه حل مناسبي كه به نظر مي رسد اينست كه مراسم نماز گزاري فرزند معصومش در خانه و در محيط دوستان و علاقه مندان مخصوص و در جمع شيعيان و منتظرين فرج امر آن بزرگوار صورت گرفته باشد و سپس طبق مراسم و تشريفات خاص آن روز كه حكومتهاي وقت به مرحله ي عمل در مي آوردند و در جايگاه مخصوص با شركت اعوان و عمال خليفه صورت گرفته باشد و شخصي از منسوبين خليفه به نام «عيسي بن متوكل عباسي» به جنازه ي امام (ع) دوباره نماز گزارده باشد به ترتيبي كه در ارشاد مفيد و بحار الانوار و ديگر كتابهاي تاريخ و حديث شيعه و در كتب جمعي از مورخين اهل سنت وارد شده است



[ صفحه 122]