امام حسن عسكري (ع) در ضمن نامه اي كه به «زهري» نوشته است درباره اتحاد مسلمانان چنين مي نگارد: «وظيفه ي تو اينست كه مسلمانان را همانند افراد يك خانواده قرار دهي بزرگسالان [1] همانند پدر و خردسالان را همانند فرزند، همسالان را مانند برادر خود فرض نمائي در چنين فرضي كي مي تواند به ديگري ظلم كند؟ و كدام فرد مي تواند بر ضد ديگري گام بردارد يا اسرار او را هتك نموده يا اقدام به ضرر او نمايد؟.

زهري! اگر شيطان خواست در دل تو ايجاد شبهه نمايد كه تو بر ديگر برادران ايماني فضيلت و برتري داري چنين شبهات را با اين ترتيب از دل خود بيرون آور كه آن



[ صفحه 127]



خود بزرگ سال تر از تو است بگو او خيلي سابق تر از من به انجام خيرات و مبرات پيشي جسته است و اگر خردسال تر از تو است بگو من خيلي زودتر از او به ارتكاب گناه و معصيت پيش قدم شده ام پس او بهتر از من است و اگر او همسال و هم سن تو است بگو من در مورد گناهان خود مطمئن هستم و يقين دارم ولي درباره ي گناه او در ترديد و شك هستم پس چگونه مي توانم شك و ترديد را بر يقين خود ترجيح دهم...؟

بدان! بهترين و محبوب ترين مردم كسي است كه نيكي و خير او بر مردم سرازير باشد و اسرار و عيوب مردم را محفوظ داشته و فاش نسازد [2] .