نام: حسن

اين بزرگوار همنام وسمي جد بزرگوارش حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام است. معني كلمه ي حسن يعني نيكو و پسنديده در كتاب جنات الخلود مي نگارد: خداي سبحان اين نام مبارك را از نام مقدس خود كه محسن است اشتقاق داده. چهارده هزار (14000) سال قبل از اين كه خداي توانا نور پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله را آفريد اين نام مقدس را براي حضرت امام حسن مجتبي عليه السلام انتخاب نمود.

در كتابهاي آسماني نام آن بزرگوار قيدار است، معني كلمه ي: قيدار يعني دومين وصي و اولين عترت است.

ابن شهرآشوب در كتاب مناقب مي نگارد: قبل از امام حسن و امام حسين كسي داراي اين دو نام مبارك نبود. همچنان كه قبل از حضرت محمد و علي عليهماالسلام كسي داراي اين دو نام مقدس نبود.

و لنعم ما قيل:



يارا كبا يسري علي حسرة

قد عنبرت في ارجه الضيمر



عرج بسامراء و الثم ثري

ارض الامام الحسن العسكري



عرج علي من جده صاعد

و مجده علي علي المشتري



علي الامام الطاهر المجتبي

علي الكريم الطيب العنصر



علي امام عدل احكامه

يسلط العرف علي المنكر



مبلغا عبده الامه

تحية ازكي من العنبر





[ صفحه 10]





سمي جده المجتبي

ابن خيار الله في الاعصر.



لقب مبارك:

در كتاب جنات الخلود مي نويسد: حضرت امام حسن عسكري عليه السلام پنج لقب بود بدين قرار: 1- زكي 2 - خالص 3 - سراج 4 - هادي 5 - عسكري.

آن حضرت را بدين لحاظ عسكري گفتند كه خليفه از آن برگزيده ي خدا بيم داشت كه مبادا بر او خروج نمايد، لذا براي ارعاب آن بزرگوار تصميم گرفت كه تعداد و كثرت لشگر و عسكر خود را به حضرت عسكري عليه السلام ارائه نمايد.

يك روز خليفه سوار شد و با آن امام معظم متوجه صحراء گرديد. در آن بيابان تپه ي بسيار بزرگي بود، خليفه لشگر خود دستور داد تا هر كدام يك دامن از خاك آن تپه برداشتند. تعداد لشگر او به قدري بود كه آن تپه تمام شد و در جاي آن گودال بزرگي به وجود آمد.

حضرت امام حسن عسكري عليه السلام هم از ميان دو انگشت خود به قدري لشگر به خليفه ارائه كرد كه ميان زمين و آسمان را پر كرد.

كنيه ي مقدس:

كنيه ي حضرت امام حسن عسكري عليه السلام ابومحمد است آن بزرگوار را بدين لحاظ ابومحمد مي گويند كه نام فرزند برومندش يعني حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالي فرجه الشريف م ح م د است.



[ صفحه 11]