امام عسكري عليه السلام بيشترين نفوذ را در منطقه خراسان ـ به ويژه شهر نيشابورـ داشته است. فضل بن شاذان، از شخصيت هاي برجسته نيشابوري است كه پيشواي يازدهم تأليفات وي را تأييد نموده و در مورد برخي از احاديث او نوشته است: «صحيح است و شايسته است كه به مطالب آنها عمل شود.» امام عسكري عليه السلام در مورد اين شخصيت خراساني فرمودند: «اَغْبِطُ اَهْلَ خُراسانَ لِمَكانِ الْفَضلِ بن شاذان [1] ؛ من بر مردم خراسان غبطه مي خورم كه فضل بن شاذان در ميان آنهاست.»

ابراهيم بن عبده يكي ديگر از سرشناسان شيعه در نيشابور است كه امام يازدهم وي را به عنوان وكيل خويش برگزيد.

در بخشي از نامه امام عسكري عليه السلام به اهل نيشابور آمده است:

«من ابراهيم بن عبده، را به عنوان نماينده خويش در نيشابور نصب كردم؛ تمام آن مناطق موظّفند وجوهات شرعي و حقوق واجب خود را به او بپردازند. و او را امين و مورد اعتماد خويش در ميان شيعيان آنجا قرار دادم.» [2] .

داود بن ابي زيد، حمدان بن سليمان، ابراهيم بن محمد، العمركي و محمد بن احمد [3] از ديگر بزرگان و محدّثان نيشابور هستند كه در رديف اصحاب امام حسن عسكري عليه السلام به شمار مي آيند.