ابوهاشم جعفري، يكي از ياران آن حضرت، نقل مي كند:

در محضر امام عسكري عليه السلام بودم كه جواني زيباروي، بلند قامت و درشت اندام از اهالي يمن به حضورش آمد. از خودم پرسيدم: اين مرد كيست؟ كه امام فرمودند: اين، فرزند امّ غانم است، همان زن اعرابي كه داراي «سنگريزه» بود و پدران من به آن مُهر زده اند. آنگاه امام عسكري عليه السلام به آن مرد فرمودند: آن سنگريزه ها را بياور. او سنگريزه هايي در مقابل امام گذاشت و حضرت يكي از سنگ ها را كه يك سويش صاف بود، با انگشتر خويش مُهر زد. [1] .

شيخ طوسي ارتباط نزديك شيعيان يمن با امام عسكري عليه السلام را چنين گزارش كرده است:

روزي در شهر سامرّا به امام خبر دادند كه گروهي مسافر گردآلود، اجازه ورود مي طلبند. امام فرمودند: آنها از شيعيان يمني ما هستند. آنگاه به خادم خويش امر فرمودند: برو و عثمان بن سعيد عمري را اينجا بياور. وقتي كه عثمان بن سعيد آمد، حضرت به وي فرمودند: «اي عثمان! تو وكيل و مورد اعتماد ما هستي؛ از اين برادران يمني، اموال را تحويل بگير كه از كشور خود آورده اند.» [2] .