در زمان امام حسن عسكري عليه السلام، شيعيانْ در مناطق مختلف و شهرهاي متعددي مانند كوفه، بغداد، نيشابور، قم، آوه(در 45 كيلومتري قم)، مدائن، خراسان، شهرري و... گسترش يافته و در آن ها سكونت داشتند. گستردگي و پراكندگي مراكز تجمع شيعيان، وجود سازمان ارتباطي منظمي را ايجاب مي كرد تا پيوند شيعيان را با حوزه امامت و با يكديگر برقرار سازد و از اين رهگذر، آنان را از نظر ديني و سياسي رهبري كند. امام حسن عسكري عليه السلام براي اين هدف بلند، نمايندگاني از ميان برجستگان علمي و معنوي شيعيان برگزيده و در مناطق متعدد منصوب كرد و ازاين راه، پيروان خود را در همه مناطق زير نظر داشت. افزون بر شبكه ارتباطي وكالت، آن حضرت به وسيله اعزام پيك ها و نامه ها نيز، با شيعيان و پيروان خود در ارتباط بود و مشكلات آنان را برطرف مي نمود.