به گفته تاريخ نگاران، امام عسكري عليه السلام در روز اول ماه ربيع الاول سال 260 هجري بيمار گرديد و در روز هشتم آن ماه به جوار رحمت الهي شتافت، علت شهادت او را مسموميت از طرف معتمد عباسي نگاشته اند، اين رخداد درحالي واقع شد كه 28 يا 29 سال از عمر شريفش گذشته بود، بنابراين 8 ربيع الاول 260 برابر است با روز پنجشنبه، چهاردهم دي ماه دويست و پنجاه و دو شمسي و گذشت نود و يكهزار و هشتصد و چهل و هشت (91848) روز از مبدا هجرت.

به نوشته محدث قمي، ابوسهل نوبختي (شيخ متكلمان اماميه در بغداد) گفت داخل شدم بر امام حسن عسكري عليه السلام در مرضي كه به همان بيماري از دنيا رحلت فرمود و در نزد آن حضرت بودم كه امر فرمود خادم خود «عقيد» را [عقيد خادمي بوده است از اهل نوبه كه خدمت كرده بود حضرت امام علي النقي عليه السلام و پروريده و بزرگ كرده بود امام حسن عسكري عليه السلام را] اي عقيد بجوشان از براي من آب را با مصطكي [مصطكي يوناني است و در فرانسه آن را ماستيك نامند و آن صمغي است خوشبو شبيه به كندر آن را آرا، پلاجور، رماس، و رماست نيز گويند، درختش ريزتر از كندر و سپيد آن نافع است و براي ناراحتي هاي معده، روده، جگر، سرفه كهنه مفيد است] وي آب را جوشانيد و صيقل مادر حضرت حجة عليه السلام آن را براي امام حسن آورد و همين كه قدح را به دست آن جناب داد و خواست بياشامد، دست مباركش لرزيد و قدح به دندان هاي ثناياي نازنينش خورد، پس قدح را از دست نهاد و به عقيد فرمود: داخل اطاق مي شوي مي بيني كودكي را به حال سجده است، او را نزد من بياور، ابوسهل گويد: عقيد گفت: من داخل شدم ناگاه نظرم به كودكي كه در حال سجده بود و انگشت سبابه به سوي آسمان بلند كرده بود افتاد، بر آن جناب سلام كردم آن حضرت نماز را مختصر كرد و در اين هنگام مادرش صيقل آمد دستش را گرفت و به نزد پدرش برد، ابوسهل گويد: چون آن كودك به خدمت امام حسن عليه السلام رسيد، سلام كرد و بر او نگاه كردم ديدم رنگ مباركش تلألو دارد، موي سرش بهم پيچيده و مجعد است و ما بين دندانهايش گشاده مي باشد، همين كه امام حسن عليه السلام نگاهش به كودكش افتاد، فرمود: «يا سيد اهل بيته اسقني الماء فاني ذاهب الي ربي » پس آن آقازاده او را سيراب كرد، چون امام آب را آشاميد فرمود: مرا براي نماز مهيا كنيد آن طفل پدر را به اقل واجب وضو داد، پس امام حسن عليه السلام با وي فرمود: بشارت باد تو را اي پسرك من تويي صاحب الزمان توئي مهدي و حجت خدا بر روي زمين، تويي پسر من و منم پدر تو، تويي «م، ح، م، د» بن الحسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابيطالب عليهم السلام و پدر تو است رسول خدا صلي الله عليه وآله تويي خاتم ائمه طاهرين و بشارت داد به تو رسول خدا صلي الله عليه وآله اين عهدي است از پدرم از پدرهاي طاهرين تو، «صلي الله علي اهل البيت ربنا انه حميد مجيد» و در همان لحظه امام حسن عليه السلام وفات كرد [1] .