نژاد او به امام مجتبي عليه السلام منتهي مي شود.

او عالم، فقيه، پارسا و پرهيزگار و دشمن حكومتهاي ستمگر بود.

ائمه عليهم السلام شيعيان خود را مي گفتند كه بدو مراجعه كنند.

ابو حماد رازي روايتي نقل كرده است: در سامراء بر امام هادي عليه السلام وارد شدم و از آن حضرت از برخي ازچيزهاي حلال و حرام پرسيدم.

امام پاسخ سئوالهاي مرا داد و همين كه با او خداحافظي كردم، فرمود: "حماد! اگر در ناحيه خويش درباره مسأله اي ديني اشكالي برايت پيش آمد، آن را از عبد العظيم بن عبد اللَّه حسني بپرس و سلام مرا به اوبرسان." [1] وي در منطقه ري در ميان شيعيان از آوازه بلندي برخوردار بود، اگرچه همواره مي كوشيد مخفي باشد و كارهاي خود را علني نكند.

آن بزرگوار را وقتي از دنيا رفت، در باغي كه همان جا بود به خاك سپردند و تا امروز آرامگاهش زيارتگاه شيعيان است.