او نيز همچون پدرش يكي ازاركان نظام مرجعيّت است كه ائمه عليهم السلام در ميان شيعيان پايه آن را گذاردند.

او از سوي ائمه در امور مربوط به شيعه، مورد اعتماد بود.

احمد بن اسحاق از امام عسكري پرسيد: با چه كسي ارتباط داشته باشم؟ وجواب مسائل خود را از چه كسي بگيرم و سخن چه كسي را بپذيرم؟ امام بدو فرمود: "عمري، عثمان بن سعيد و فرزندش (يعني محمّد) آن دو ثقه هستند وهرچه به تو رساندند از جانب من رسانده اند". [1] .

به هنگام وفات پدر محمّد بن عثمان، توقيعي از سوي امام منتظرعليه السلام در اين باره خطاب به وي صادر شد كه در آن آمده بود: "خداوند تو را پاداش فراوان دهد و صبر نيكو در مصيبت او به تو عطا فرمايد.

تو مصيبت زده شدي و ما نيز مصيبت زده شديم.

پس از فراق او تو و نيز ما تنها مانديم.

پس خداوند او را در آرامگاهش شاد دارد.

از كمال سعادت پدرت آن است كه خداوند فرزندي چون تو بدو عطا فرموده كه پس از وي جانشين او باشي و به كاري كه او مي كرد، بپردازي و از براي اوترحم كني و طلب آمرزش نمايي. " [2] .

اينان كه نامشان گفته شد برخي از وكلا و نوّاب امام و كساني بودند كه اركان نظام مرجعيّت در ميان امّت، بدانها استحكام يافت.