آفتاب درخشان اسلام از سرزمين حجاز به سان رعد در ميان رگبارهاي تند حوادث تاريخ طلوع كرد و اشعه ي تابناكش، جهان تاريك بشريت را روشن كرد و به دلها و جانها، صفا و روشني بخشيد و همه ي انسانها را به آگاهي يافتن از حيات جاويدان دعوت كرد.

طلوع اين خورشيد توسط حضرت محمد صلي الله عليه و آله و سلم اعلام شد. اوضاع آن روز جهان درهم و تاريك بود؛ اخلاق پست و اعمال ناروا سراسر جوامع بشري را در برگرفته بود. جهل و نابساماني، چون طوفاني خشمگين بر پيكر ستمديدگان مي تاخت. اما با طلوع خورشيد اسلام درس توحيد. - كه خود پايه و اساس همه ي فضيلتهاي بشريت است - روحي تازه دميده شد. بدين وسيله بشر نادان از معابد باطل دست كشيده و به برادري روي آورد. عده اي با دست توانمند خويش، پيامبر عاليقدر اسلام، محمد مصطفي صلي الله عليه و آله و سلم را ياري كردند؛ و بناي سعادت خود را ريختند و با قرآن همراه شدند.

با توجه به اينكه قوانين قرآن و موازين اسلامي براي يك عصر و يا براي يك قوم خاص نبود؛ بلكه براي نجات بشريت و همه ي اقوام جهان و تمامي ادوار تاريخي بشر نازل شده بود، لذا همه بدان روي آوردند.

اسلام اين دين برتر از گذشته تا حال، مرزهاي بينش را بسط داد تا شخصيت و هويت ايماني و واقعي بشر آشكار شود. و آدمي مي تواند به بركت دين اسلام با



[ صفحه 380]



رمز زيستن آشنا گردد و سفر جاويد خود را دريابد.

قرآن از ناي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم برخاست؛ تا جلوه هاي زيبا و بلندش، آدمي را از خواب غفلت نجات بخشد و به سوي حق و عدالت روان دارد؛ و مردم از قيود جهل و بت پرستي و بندگي غير خدا رها شوند و به توحيد و يكتاپرستي روي آورند.

براي گسترش چنين هدفي، خداوند متعال لازم مي داند بعد از رسول خدا جانشينان و اماماني راه رسالتش را ادامه دهند. بعد از رسول خدا دوازده امام و اختر تابناك جهان اسلام، رسالتش را طي كردند و آخرين آنان يعني حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف بنا به تقدير الهي ظهور مي كند و جهان را پر از عدل و قسط مي نمايد.

در اين كتاب به بيان گوشه هايي از زواياي زندگي يازدهمين امام از اين خاندان گرامي مي پردازيم.



[ صفحه 381]