بازگشت

تقويت و توجيه سياسي رجال و عناصر مهم شيعه


از جالب ترين فعاليت هاي سياسي امام عسكري عليه السلام تقويت و توجيه سياسي رجال مهم شيعه در برابر فشارها و سختي هاي مبارزات سياسي در جهت حمايت از آرمان هاي بلند تشيع بود. از آنجا كه شخصيت هاي بزرگ شيعه در فشار بيشتري قرار داشتند، امام عليه السلام به تناسب مورد، هر يك از آنان را به نحوي دلگرم و راهنمايي مي كرد و روحيه ي آنان را بالا مي برد تا ميزان تحمل و صبر و آگاهي آنان در برابر فشارها، تنگناها و فقر و تنگدستي فزوني يابد و بتوانند مسئوليت بزرگ اجتماعي و سياسي و وظايف ديني خود را به خوبي انجام دهند.

محمد بن حسن بن ميمون، مي گويد: نامه يي به امام عسكري عليه السلام نوشتم و از فقر و تنگدستي شكوه كردم؛ ولي بعدا پيش خود گفتم: مگر امام عليه السلام نفرموده كه فقر با ما بهتر از



[ صفحه 497]



توانگري با ديگران است و كشته شدن با ما بهتر از زنده ماندن با دشمنان ماست.

امام عليه السلام در پاسخ نوشت:

هر گاه گناهان دوستان ما زياد شود خداوند آنها را به فقر گرفتار مي كند و گاهي از بسياري گناهان آنان در مي گذرد. همچنان كه پيش خود گفته اي: فقر با ما بهتر از توانگري با ديگران است. ما براي كساني كه به ما پناهنده شوند، پناهگاهيم و براي كساني كه از ما هدايت بجويند نوريم. ما نگهدار كساني هستيم كه براي نجات از گمراهي به ما متوسل مي شوند. هر كس ما را دوست بدارد در مرتبه ي بلند تقرب به خدا با ماست و كسي كه پيرو راه ما نباشد به سوي آتش خواهد رفت [1] .

نمونه ي ديگر در اين زمينه، نامه يي است كه امام عسكري عليه السلام به علي بن حسين بن بابويه قمي يكي ديگر از فقهاي بزرگ شيعه نوشته است. امام عليه السلام در اين نامه پس از ذكر يك سلسله توصيه ها و رهنمودهاي لازم چنين يادآوري مي كند:

صبر كن و منتظر فرج باش كه پيامبر فرمود: برترين اعمال امت من انتظار فرج است.

شيعيان ما پيوسته در غم و اندوه خواهند بود تا فرزندم امام دوازدهم (عج) ظاهر شود. همان كسي كه پيامبر بشارت داده كه زمين را از قسط و عدل پر خواهد ساخت، هم چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.

اي بزرگمرد و مورد اعتماد و فقيه من! صبر كن و شيعيان مرا به صبر فرمان بده. زمين از آن خداست و هر كسي از بندگانش را كه بخواهد وارث آن قرار مي دهد. فرجام نيكو تنها از آن پرهيزگاران است. سلام و رحمت خدا و بركات او بر تو و بر همه شيعيان باد [2] .


پاورقي

[1] كشف الغمه، جلد 3.

[2] درگذشت علي بن حسين بابويه در سال سيصد و بيست و نه، يعني شصت و نه سال پس از شهادت حضرت عسكري عليه السلام رخ داد.