امام يازدهم عليه السلام در هشتم ربيع الثاني سال 232 در شهر مدينه به دنيا آمد. اسم شريف آن حضرت حسن و مشهورترين القاب آن بزرگوار عسكري و كنيه ي شريفش ابومحمد است.

پدر بزرگوارش امام علي النقي عليه السلام و مادر ماجدش سليل يا سوسن است كه از زنان صالحه ي روزگار و داراي فضايل انساني بود.

امام يازدهم عليه السلام در زمان امامت خود تعاليم عاليه ي اسلام را گسترش داد و نهضت علمي نويني به وجود آورد و تفسير قرآن و علت نزول آن و ارسال رسل و انزال كتب را به مردم زمان خود آموخت تا آنجا كه تفسير منسوب به امام حسن عسكري عليه السلام از مهمترين تفاسير قرآن است.

شخصيت امام حسن عسكري عليه السلام از اين جهت قابل اهميت است كه پدر مهدي موعود عليه السلام مي باشد. آن حضرت و پدرش امام علي النقي عليه السلام كمتر خود را آشكار مي كردند و اين امر مقدمه اي براي غيبت امام



[ صفحه 340]



دوازدهم عليه السلام بود.

حضرت هادي و امام حسن عسكري عليهماالسلام به «عسكريين» معروف هستند. از اين جهت به اين دو امام عسكريين مي گفتند كه شهر سامراء در آن زمان مركز سپاه خلفاي بني عباس بود و از نظر آب و هوا هم از بهترين شهرهاي عراق است. خلفاي بني عباس امام هادي و امام حسن عسكري عليهماالسلام را براي اينكه تحت نظر و مراقبت داشته باشند، در ميان قشون (عسكر) خود جاي داده بودند. از اين جهت به عسكري شهرت يافتند. شايد هم از اين جهت باشد كه آرامگاه اين دو امام در محل عسكريه واقع شده است و يا به اين سبب كه هفده هزار مسلمان ملازم امام عسكري بودند و خود لشكري داشته است.

زندگاني يازدهمين امام، حضرت امام حسن عسكري عليه السلام، به سه دوره تقسيم مي شود: دوره ي اول سيزده سال در مدينه؛ دوره ي دوم ده سال در سامراء قبل از امامت؛ و دوره ي سوم زمان امامت و ولايت ايشان. دوره ي اخير شش سال بود كه سه سال آن در زندان گذشت. معتمد عباسي كه از شخصيت و عظمت و ميل مردم به حضرت امام حسن عسكري عليه السلام بيمناك بود و مي ترسيد مبادا مردم خروج كنند و حكومت به دست امام بيفتد، به حيله و مكر متوسل شد و غذاي آن حضرت را به سم آلوده ساخت. امام حسن عسكري پس از هشت روز بيماري در روز جمعه هشتم ربيع الاول سال 260 در بيست و هشت سالگي به شهادت رسيد.



[ صفحه 341]