از روايات ظاهر مي شود كه امام حسن عسكري عليه السلام بيشتر اوقات تحت نظر و مراقبت و ممنوع المعاشرت بوده است. آن حضرت مدت سه سال در زندان محبوس بوده و اين مدت را هميشه در حال عبادت و نماز و روزه مي گذرانده است. هنگامي كه زنداني بود، زندانبان او صالح بن وصيف دو غلام شرير بر او موكل ساخت تا شايد او را زجر دهند و بكشند. ولي آن دو غلام در نتيجه ي معاشرت با آن حضرت مؤمن و روزه دار شده بودند و ترس عجيبي در دلشان راه يافته بود و مي گفتند: اين زنداني روزها روزه مي گيرد و شبها تا بامداد عبادت خدا مي كند و با كسي سخن نمي گويد. [1] .



[ صفحه 352]