ابوالاديان مي گويد:



[ صفحه 355]



عقيد خادم آمد به جعفر برادر امام عسكري عليه السلام خطاب كرد كه: برادر تو را كفن كرده اند، بيا بر او نماز كن.

جعفر برخاست و شيعيان با او همراه شدند. چون به صحن خانه رسيديم، ديديم كه حضرت امام حسن عسكري عليه السلام را كفن كرده و بر روي نعش گذاشته اند. پس جعفر پيش ايستاد كه بر برادر اطهر خود نماز كند. چون خواست تكبير گويد، طفل گندمگون پيچيده موي و گشاده دنداني مانند پاره ي ماه بيرون آمد و رداي جعفر را كشيد و گفت: اي عمو، عقب بايست كه من سزاوارترم به نماز بر پدر خود از تو.

پس جعفر عقب ايستاد و رنگش متغير شد. آن طفل پيش ايستاد و بر پدر بزرگوار خود نماز كرد و آن جناب را در پهلوي امام علي النقي عليه السلام دفن كرد. [1] .